Heb je ooit omhoog gekeken op de Vrijdagmarkt en heb je dan de Gentse zeemeermin gezien? Neen, dan moet je dat snel maar eens doen! Boven op het Toreken – het gildehuis van de Huidevetters – staat een zeemeermin. Maar wat komt die daar doen?

Er was eens in de buurt van het Franse Poitiers, een jager die verdwaald was in het bos. Na enkele uren rondzwerven ontdekt hij een bron. Daar zit een beeldschone vrouw: Melusine. De jager is op slag tot over zijn oren verliefd op haar en vraagt haar onmiddellijk ten huwelijk. Hij moet ook geen onaardige verschijning geweest zijn, want Melusine stemt onmiddellijk in. Maar… er is inderdaad een maar… De trouwpartij gaat enkel door als de jager belooft om haar elke zaterdag gerust te laten en haar niet te zien. Hij zweert dat hij haar eis zal respecteren. En zo gebeurt het: ze trouwen, krijgen kinderen en leven nog lang en gelukkig…

Tot op die dag dat de jager geen blijf meer weet met zijn nieuwsgierigheid. Wat was dat toch met zijn vrouw? Op een schone zaterdag besluit hij dan toch binnen te vallen in haar vertrekken. Groot is zijn verbazing wanneer hij haar ziet met een lange vissenstaart: zijn vrouw is een zeemeermin! Zijn verbazing gaat als snel in verbijstering over als hij haar uit het raam ziet springen en ziet verdwijnen in het niets…

Melusine is – door zijn nieuwsgierigheid – gedoemd om een geestenbestaan te leiden. Toch blijft ze begaan met haar gezin en komt ze naderend onheil aankondigen.

Het verhaal van Melusine wordt doorverteld in de streek en al snel wordt ze de mascotte van de stad Poitiers.

Wanneer de kruitochten aanbreken, plaatsen de kruisvaarders uit Poitiers een beeldje van Melusine boven op hun vaandel. Ze verliezen dit vaandel in de strijd aan de Arabieren. Later wordt het echter heroverd door niemand minder dan Vlaamse kruisvaarders die het meenemen naar Biervliet.

Eeuwen later staan de Gentenaars – onder leiding van Jacob van Artevelde – voor de poorten van Biervliet. De eersten die over de stadsmuren klauteren zijn de huidevetters. Na de verovering van de stad wordt deze gilde dan ook beloond met een mooie trofee: het beeld van Melusine. Ze nemen haar mee naar Gent en plaatsen haar op hun gildehuis, waar ze zich nu nog altijd spiegelt op het Toreken.